Wspomnienia z rejsów

„Koniec marzeń”  Stefan Workert

Mam rejsów niewiele.
niewielem więc warty,
jako morski żeglarz
mówiąc nie na żarty.
             Dzisiaj jestem stary,
             rzec by można antyk,
             nie wytknąłem nosa
             nigdy na Atlantyk.
Morskich rejsów trzy były
i trzy zatokowe,
widocznie za mało
nadstawiałem głowę.
              Chociaż przyznać muszę,
              że będąc w Holandii,
              ważyłem swe siły
              na rejs do Islandii.
Trasą bardzo trudną
na północy Szkocji,
przez bystrza Pentlandów
tak pełną emocji.
               Trasa ta jak mówią
               trudna jest szalenie,
               płynąc pod żaglami
               wprawia serce w drżenie.
Ale nic nie wyszło
mi z ówczesnych marzeń,
bo w mym życiu zaszło
kilka ważnych zdarzeń.
                 Urodził się synek,
                 synek zamiast córy,
                 zostały mi zatem
                 już tylko Mazury.
Cieszyłem się bardzo,
wsadziłem do kojca,
w kąt poszły marzenia,
syn musiał mieć ojca.
                  Żona dała stop,
                  bo co by się stało
                  gdyby w takim rejsie
                  morze mnie zabrało.
I przestałem zatem
na tym morzu bywać,
ktoś przecież chłopaka
musiał wychowywać.
                    Myślałem ,że kiedyś
                    pójdzie w moje ślady,
                    woli jednak smagać
                    batem końskie zady.
Czasem jednak siądzie
na jacht dla rozrywki
i na żagle woła
wio siwki, wio siwki.
                    Bo my tak Polacy
                    dzięki Tobie Boże,
                    kochamy te konie
                    i kochamy morze.

       Napisane 3 maja 2010 roku
       w szpitalu w Brzezinach.