Wspomnienia z rejsów

„O wietrze”  Stefan Workert

O wietrze , mój wietrze
dlaczego mi wiejesz wprost w oczy’
dlaczego żeś mi przeciwny,
czemu się ze mną droczysz,
                               Dlaczego mi każesz się wspinać
                                jak po drabinie metr po metrze,
                                czas byś zmienił swój kierunek
                                ty uparty i złośliwy wietrze.
Złoszczę się na ciebie,
że mi na drodze stajesz,
że mi prostą drogą płynąć
w mej podróży nie dajesz.
                                 Tylko mnie zmuszasz
                                  do używania zawiłych w tej chwili
                                  forteli w zdobywaniu odległej
                                  drogi , cierpliwie mila po mili.
Oj wietrze , wietrzyku,
nie bądź taki uparty,
przestań biednemu wiać w oczy,
skończ te złośliwe żarty.
                                   Zacznij w końcu mój wietrze
                                   wiać mi w plecy stale,
                                   stań mi się przyjaznym,
                                   wówczas cię pochwalę .

             Napisane 4 lipca 2011 roku. Zmierzam
              na północ, a wiatr wieje z północy prosto w oczy.